Nevşehirli ailenin 7 çocuğundan biri olan Fuat Yalçın, deri ustası akrabalarının yanında, 7 yaşında çıraklıkla mesleğe ilk adımını attı. Ustasıyla Konya'ya geldikten sonra mesleğin inceliklerini öğrenip kendini geliştiren Yalçın, ilerleyen zamanda işlerin başına geçti.
Şimdilerde ise Karatay ilçesinde 30 metrekarelik atölyesi bulunan Yalçın, burada kesiminden dikimine kadar her aşamasını kendisi yaparak deri ceket, pantolon, etek, yelek ve pardösü ile mest üretiyor.
Yalçın, tarım ve hayvancılığın ülkede yoğun yapıldığını, dericiliğin de buna bağlı olarak ilgi görmesi ve yaşatılması gerektiğini, bu mesleğin Türk kültüründe önemli yeri bulunduğunu söyledi.
Gençlik yıllarında çok fazla olan deri atölyelerinin her birinde en az 20 çırağın çalıştığını, bugün ise bir çırak bile bulamadığını ifade eden Yalçın, 50 yılda 20'yi aşkın çırak ve kalfa yetiştirdiğini belirtti.
Yalçın, "Mesleğim sayesinde 3 çocuk büyüttüm. Dericilik yapan insan aç kalmaz ama biraz zor geldiği için artık rağbet görmüyor." dedi.
Kendi çocuklarının da dericilik mesleğini seçmediğini anlatan Yalçın, "Milli Eğitim Müdürlüğü ve belediyelerin ortak çalışmasıyla unutulmaya yüz tutmuş mesleklerle ilgili çalışmalara ağırlık verilmeli. Meslek liselerinde bölüm dersi olarak eğitimler artırılabilir. Mesleğimde gelecek nesillere yeni çırak, kalfa, usta yetişmemesinden gerçekten çok üzgünüm. Konya'da bu işi yapan 2-3 kişiden biriyim, korkarım bu meslek bizimle ölecek." diye konuştu.
- "300 metrekareden 30 metrekareye düştük"
Yalçın, dericiliğin 1990'lı yılların sonuna kadar popüler olduğunu, sonrasında taklit ve suni derilerin ortaya çıkmasıyla mesleğin unutulmaya yüz tuttuğunu, çoğu dükkanın kapandığını dile getirdi.
Dericilik mesleğinin hak ettiği yerde olmadığını belirten Yalçın, şunları kaydetti:
''300 metrekarelik dükkanlardan 30 metrekarelik bu atölyeye kadar düştük. Hem makineleşme hem de eleman yetersizliği bu küçülmenin önemli sebeplerinden. Bir deri atölyesini işletebilmeniz için yardımcınızın olması gerekiyor. Tek başınıza siparişlerin hepsine yetişmeniz mümkün değil. Eskiden çıraklarımız varken günde 50 ceket yapardık, şimdiyse tek başıma 2 günde bir ceket yapabiliyorum. Yurt dışından birçok ülkeden teklif aldım ancak kabul etmedim. Memleketimde mesleğimi icra etmek, ülkeme faydalı olmak istedim."
Mesleğini çok sevdiğini ifade eden Yalçın, çırak bulması halinde onu seve seve yetiştirebileceğini sözlerine ekledi.