İyi niyet çerçevesinde gelişmelere pozitif bakan biriyim. Ama artık bende de ne iyi niyet ne de pozitif bakma sabrı kaldı.
Hocası da oyuncusu da bu maçın ne anlama geldiğini biliyordu. Koca bir şehir bu maç için kenetlenmişti. Bir hafta boyunca kenti yönetenlerden başlamak kaydıyla herkes olumlu sonuca katkı amacıyla elinden geleni yapmıştı. Geriye bir tek şey kalmıştı. Çıkıp oynamak...
Sonuç bu olmamalıydı.
Hiç bir gerekçe alınan sonuç için mazeret olarak gösterilemez.
Hiç bir açıklama taraftarın bitiş düdüğünde yaşadığı acıyı dindirmez.
Hiç bir ileriye dönük vaat tüm dünyası Konyaspor olan taraftarı yatıştıramaz.
Bu kadro Gaziantepspor’u yenemeyecek bir kadro değil. Yönetim ile hoca arasında bir sorun olmadığına göre, geriye tek seçenek kalıyor....Doğru zamanda neşteri vurmanın vaktidir diye düşünüyorum.
Evet üstün oynayan bizdik. Evet akıl almaz pozisyonlar kaçırdık. Evet şans bizden yana değildi. Evet diye başlayıp daha nice cümleler kurulabilir. Ama vakit ‘evet’ vakti değil, vakit ‘kazanma’ vaktiydi.
Sonuç belli. Devre sona ermeden önce üç maçımız var. Başakşehir, Trabzon ve Alanya. Üçü de Gaziantep’ten çok daha iyi takımlar. Matematik işimiz zor diyor. Futbolda matematik işlemez biliyorum ama hakikatler de ortada...
Bu zorlu üç maçtan üç puan çıkarsınlar razıyım.