Maç öncesi taraftarın açtığı ‘Ölümlü dünya, ölümsüz Ahmet Çalık’ pankartı beni duygulandırdı. Çok anlamlı bir cümle. Konyaspor taraftarını diğerlerinden ayıran en önemli özellik bu sanırım. İnançlı, ahlaklı ve vefalı…
İnsanlar yaşarken örnek olduğu gibi ölünce de örnek olabilirmiş. Ahmet Çalık bunu kanıtladı. Futbol dünyası ve sanat camiası inanç ve değerler noktasında tartışa gelen bir yaşantı şekline sahip. Ben inanıyorum ki Türk futbolunda Ahmet Çalık gibilerin sayısı hiç de az değil. Ahmet Çalık, hayatı ile ve ölümü ile sadece Türkiye’yi değil dünyayı sarstı. Dünyanın dört bir tarafında onun kişiliğine gelen övünç dolu sözler işittik.
Ahmet Çalık’ın anne ve babası başta olmak üzere onu yetiştirenlerden Allah razı olsun. Kendisine Rabbim rahmet eylesin. Hiçbir zaman unutmayacağız. Mekânı cennet olsun.
Sezona Ahmet Çalık isminin verilmesi ve Konyaspor’un yeni yapılacak olan tesislerine de onun adının verilecek olması çok anlamlı kararlar. Kararı verenlere teşekkür ediyoruz.
Maça gelince…
Doğrusu ben büyük bir travma geçiren futbolcularımızın bu maçı alacaklarından kuşkuluydum. Nihayetinde ilk yarıda bu travmanın yansımalarını gördük. Ancak ikinci yarıda sahada gerçek Konyaspor vardı.
Adana Demirspor ilk olarak 38’inci dakikada kalemizi yokladı. Assombalonga’nın kaleye nişanladığı top savunmaya çarparak kornere gitti. İlk yarıda rakip takımın birkaç pozisyonunda kalecimiz Sehic başarılıydı.
49’uncu dakikada Konyaspor Skubic ile gole yaklaştı ancak savunmayı geçemedi. Rahmanovic, 52’inci dakikada Konyaspor’u öne geçiren golü buldu. İkinci yarıda çok rahat bir şekilde farkı artıracak pozisyonlar ürettik ama kale çizgisini geçmeyi başaramadık.
Adana Demirspor 82’inci dakikada yine Assombalonga ile tehlike oluşturdu. Neyse ki o tehlike de kaleci Sehic ile bertaraf edildi ve zorlu maçta 3 puan bizim oldu.
Böyle bir psikolojide oynanan maçı galip bitirmek önemliydi. Konyaspor Ahmet Çalık için oynadı, taraftar Ahmet Çalık için tribündeydi. ‘İşte takım, işte seyirci!’ deyip gönülden alkışlıyoruz.