5 hafta boyunca galibiyet yüzü göremeyen Gaziantep, Konyaspor'u 1-0 yenerek yükseliş yakaladı.
9 hafta boyunca galibiyet yüzü göremeyen Ankaragücü, Konyaspor'u 4-3 yenerek yükseliş yakaladı.
7 hafta boyunca galibiyet yüzü göremeyen Sivasspor, Konyaspor'u 1-0 yenerek ........
Senin de yolun açık olsun Sivas.
Sırada 8 haftadır galibiyet yüzü göremeyen Kayserispor var.
Bu nasıl bir istatistik? Nasıl bir şans?
Belki de en doğru soru şu olacak; bu nasıl bir beceriksizlik?
Kötü giden takım bizde nefes alıyor, ardından yükselişe geçiyor, biz ise Fenerbahçe'ye attığımız o müthiş gole seviniyoruz hala.
Artık rakiplerimiz; "Neyse ki bu hafta Konyaspor ile oynuyoruz" diye moral depolar oldu resmen.
Evet şanssızlık var, takımımızda sakatlanan oyuncular hayli fazla. Ama elimizde kalanlar da bu kadar mı kötü oynar anlamak mümkün değil doğrusu.
Örneklerini sıraladığım maçlara bakınca aslında kötünün kötüsü biz oluyoruz. Gerçek bu maalesef.
Taraftar diliyle; "İyilik meleğine döndük"
Rakip takım taraftar, futbolcu ve yöneticileri yanlış anlamasın ama hakikaten öyle olduk. Galibiyet hasreti çeken, lige kötü başlayıp düşüşte olan 4 takımın da zor zamanda ilacı olduk resmen. Evet çıktılar kazandılar ama biz çıktık kaybettik diyemiyoruz. Çok kötü oynadık, hata üstüne hata yaptık, rakibi analiz edemedik. Ya da analizde yanıldık.
İzahı yok bu kaybedilen puanların. Yapılan izahlar da adet yerini bulsun açıklaması başka bir şey değil.
Takımımız hala eksik.
Ara transfer döneminde muhakkak buna göre hareket edilmeli.
Sakatlıklar olur ama geride kalanlar böyle kötü oynamamalı, bunu çözmeli.
Bu maça dair konuşulacak tek şey kaybettiğimiz 3 puan. Oyuncuların performansı ortadaydı. Maçın oyuncusu oyuna girmeyenlerdi. Girenler ziyadesiyle üzdü.
Bu kadar kötü oynayan bir Konyaspor iki gün arayla çıkacakları diğer maçı kaldıramaz.
Umarım beni utandırırlar.