"Rize'den 5 gol yiyen Konyaspor, formda Hatay karşısında kalesini gole kapattı."
Bu cümle ile Konyaspor'un başarısını anlattık değil mi?
Eğer bu maçı başarı sayacaksak doğru. Lakin Konyaspor için başarısız bir maç oldu.
Gol yememenin başarı sayılması, gol atamamanın başarısızlık sayılmasından daha önemsiz bence. Atamıyoruz! Gol atamıyoruz. Geçtim golü isabetli şutumuz koca maçta 4 ya da 5 tane. Kaldı ki onlar da kaleci için zor olmayan şutlar. Direkten dönen şutumuz gol olsa beraberlik golünü yerdik zaten. Bizim 2 gol ve hatta 3 gol atabileceğimiz bir maçta 0-0'a sevinecek gücümüz de isteğimiz de kalmadı...
Evet iyi oynadık, ataklar kestik, ataklar yaptık, topu dengeli oynadık, hata yapmadık, pas trafiği akışkandı. Ama gol yoktu! Gol olmayınca da böyle maçların manası kalmıyor. Rize'den 5 gol yemektense berabere kalsak ve Hatay'dan 5 yesek bu kadar üzülmezdim. Çünkü bu tablo bizim düzensizliğimizi gösteriyor. İstikrarsızlığımızı ve isteksizliğimizi gösteriyor.
Hayırlısı ile bitsin artık bu sezon.
Ve 100. Yıl başarılı olsun istiyoruz... Gerçi "en azından yenilmedik" şeklindeki "fakir tesellisinden" kurtulmadığımız sürece başarı da gelmeyecek.
*
Bu maçtan 1 puan almamızın en önemli mimarı Sehic oldu. 2 puan kaybetmemizin müsebbipleri daha önemliyken biz yine Sehic'in performansına sevineceğiz çaresizce...
Haftaya Galatasaray ile oynuyoruz.
Şampiyonluk mücadelesi veren bir takım karşısında bu oyun ile şansımız az. Kaldı ki Abdülkerim ve Skubic bu maçta oynayamayacak.
Abdülkerim'in son haftalardaki agresif oyunu ile kart ve kartlar göreceğini bekliyordum. Galatasaray maçında cezalı duruma düşmesi bi yerde iyi oldu. Zira bu oyunu ile gelecek maçta direkt kırmızı veya iki sarı kart görerek takımını 10 kişi bırakabilirdi. Malum bazı maçlar var ki kartlar çok kolay çıkar!
Skubic mücadelesini sağlayacak alternatif isim de yok. İşimiz zor. Farklı mağlubiyet olmaması tek temennim. İşte bu maçta 2 puan iyidir diyebiliriz.
Ama diğer türlü oynayıp gol atamayarak, beceriksizliğimize bakıp "en azından 1 puan aldık" tesellisi ile avutamayalım kendimizi.