Kızıyoruz bazen, bu nasıl olur diyoruz. Oynamadılar, oynayamadılar, ellerindeki maçı kaybettiler diyoruz. Haklı yanlarımız olsa da olayın bütününü sıklıkla kaçırıyoruz.
Lige hoca değişikliği ile başlamış bir Konyaspor için en büyük temennimiz geçen sene yaşadıklarımızın olmamasıydı.
Peki ne oldu?
Sakatlıklar peşi sıra gelmeye başladı. Tam takım oyunu oturuyor dedik birer birer döküldük. Ardından gelen salgın hastalık vakaları ile durum iyice çıkmaza girdi. İsmail hoca elinde ne varsa en iyisini yapmaya çalıştı. Savunmayı forvete, sağ kanadı sol kanada, orta sahayı defansa koydu, denedi. Satranç oynadı resmen. Gençlere yer verdi. Tecrübeli isimlere sen burada da oynarsın dedi. Ve 19 puana ulaştı, ulaştırdı.
Sürpriz 19 puana.
İnanmış Konyaspor daha iyilerini de yapardı lakin yaşanan aksaklıklar bunu sürpriz kıldı.
Hep bireysel hatalardan kaybettik.
En yakın örneği Hatayspor maçı. Önceki hafta 6 golle galibiyet almış bir takım karşısında üstelik deplasmanda 1-0 öne geçtik ama 2-1 kaybettik. Hatayspor'un formda oyuncusu Boupendza'ya al da at diye iki top verdik. Kendi ipimizi çektik.
Eksiğimiz, oyuncu anlamında eksiğimiz gerçekten var. Bu takıma yakışmayan isimler gerçekten var. Topa vurmaya çekinen oyuncularla, 90 dakikada adını 5-6 kez duyduğumuz oyuncularla işimiz zor.
Hurtado'dan başlayarak temizlik için start verilmeli biran evvel. Eksik mevkiler sağlam oyuncularla tamamlanmalı. Her puan kaybında İsmail hoca istifa naraları atan taraftar da kendine çeki düzen vermeli.
İçinde bulunduğumuz şartlar doğrultusunda aldığımız 19 puan gerçekten iyi. Daha iyisinin olmama sebebi işte az evvel de dediğim bireysel hatalardan.
Bunu bilen, bunu gören herkese güveniyoruz.
Konyaspor daha iyi yerleri hak ediyor.
Kötü sürprizler olmadan ara transfer dönemini iyi değerlendirmek şart...