Yıllardır tribünde ya da ekran başında izlediğimiz maçların çoğunda aynı hisle başlamışızdır: “Acaba ne zaman gol yiyeceğiz, acaba bu maçtan puan çıkarabilecek miyiz?” Bu endişe, Konyaspor’un maçlarına eşlik eden sessiz bir gölge gibi üzerimizde dolaşırdı.
Ama bu kez farklıydı. İstanbul’un taş gibi deplasmanlarından biri sayılabilecek Eyüp karşısında sahada bambaşka bir Konyaspor vardı. Daha ilk düdükle birlikte gole dönük oynayan, rakibine saygı duyduğu kadar kendine güvenen, hırsını futboluna katmış bir takım izledik. Tribünler değil sadece, bizler de hissettik o değişimi.
Selçuk Şahin yönetimindeki Eyüpspor kağıt üzerinde ligin güçlü kadrolarından birine sahip. İsmi futbolseverlerce bilinen, sahada işini yapan oyunculardan oluşan bir kadrosu var. İşte bu yüzden, maç öncesinde beraberliğe razıydım. Ama Konyaspor öyle bir başladı ki, “acaba”lar yerini “bugün kazanacağız” inancına bıraktı. Zaten maçı Konyaspor ilk 30 dakikada kopardı.
Bu ruhun mimarı şüphesiz Recep Uçar Hoca. Hazırlık maçlarındaki galibiyetlerin tesadüf olmadığını, takımın sadece fiziksel değil zihinsel olarak da hazırlandığını gösterdi bize. Sadece üç puan kazanmadık; gelecek adına umut tazeledik.
Umut Nayir’ın iki golü ise bu hikayenin altın imzasıydı. İsimle uyumlu bir şekilde, bize “umut” verdi. Eğer bu oyun devam ederse, ligin başında taraftara verilmiş en güzel hediye, yalnızca galibiyetler değil; keyifle izlenecek bir Konyaspor olacak.
Bu şehir, futbolunu cesur oynayan bir takım özlemişti. Görünen o ki, o takım yeniden sahada. Haftaya Gaziantep ile oynayacağız. Gaziantep kendi sahasında Galatasaray’a 3-0 yenildi. Muhtemeldir ki taraftarlarına kendilerini affettirmek için bu maça özel hazırlanacaklar. Ama ne çare, biz böyle oynarsak yapacakları bir şey yok. Yeter ki Eyüp galibiyetinden sonra rehavete kapılmayalım.
Şu anda puan cetvelinde lider konumundayız. Antep’i yenersek haftaya da lider kalmamız mümkün. Ne diyeyim, güzel bir duygu.