"Konyaspor nihayet evinde kazanmasını bildi." Bu cümle ile başlamak isterdim yazıma. Ama maalesef Konyaspor kazanmasını beklediğimiz gibi, istediğimiz gibi başaramadı, bilemedi.

Yok denecek kadar az atak sergileyen, orta alanda ve kalede sıklıkla hatalar yapan, savunma hattında büyük açıklar veren bir Kayserispor karşısında yırtıcı bir Konyaspor izleyemedik.

Daha farklı skorla ve daha rahat bir oyunla kazanmamız gereken bir maçtı. Konyaspor olarak bunu yapmalıydık! 

Peki bu neden olmadı?

Gol umudumuz Bajic hala eksik, hala yok, hala yavaş, hala isteksiz. 
Gol atabilmek için her yolu denediğimiz maçta son vuruş sıkıntımız hala devam etmekte. 
Kendi evimizde bile heyecana kapılıp, takım olarak nasıl davranmalıyızı hala çözemedik. 
Sonuca ulaşmayan korner taktiğini aylardır devam ettirmek bile sonucu etkiliyor artık.
Ve 70. Dakika sonrası tamamen oyundan kopuyoruz. (70'ten sonra penaltı pozisyonuna kadar hiç verimli oyun/atak sergileyemedik...) 

Bunlar en belirgin sebeplerimiz olabilir. 

Ama bugün olumsuzu konuşmak istemiyorum. 

Teknik direktörlük kariyerinde 500. Maçına çıkan Aykut KOCAMAN'ı tebrik etmek istiyorum. 
Oyunu değiştirecek bileğe sahip Miya'yı transfer eden yönetim ve teknik heyete teşekkür etmek istiyorum. 
Kendi kalesine şanssız gol atan Shengelia kendini affettirmek adına var gücüyle savaşıp, beraberlik golünü hazırladığı için, o mücadeleyi sergilediği ve kopmadığı için taktir etmek istiyorum. 
Final maçıymış gibi istekli oynayan, belki de sahanın en iyisi Alper'i de alkışlıyorum... 

Fakat! 
90+ 'da VAR ile gelen Penaltı bizi sevindirdi. VAR olmasa şimdi giden 2 puana üzülüyor olacaktık. İşi o dakikaya bırakmak bizi geriyor artık. Nitekim taraftar Bajic'e ciddi tepki gösterdi... 
Daha iyiyi oynayacak bir takımız, daha iyisini hakeden bir şehir Konya. 

Özetle dün "GERGİN MUTLULUK" yaşadık...
Bu dakikadan sonra aldığımız 3 puana sevinmek en iyisi.
Daha iyisinin olacağından yana şüphe etmeden... 

*

Son olarak; dün oynanan maçın en önemli özelliğine tekrar değinmek istiyorum. Kayserispor karşılaşması tarihimizdeki en büyük  başarıları onunla  elde ettiğimiz, sevgi ve güvenimizi sonuna kadar hakeden Aykut KOCAMAN'ın teknik direktörlük ünvanıyla çıktığı 500. maçıydı. Bu maçın 3 puanla  bitmesi ona da güzel bir hediye oldu. Zaferlere dolu nice maçlara Aykut Hoca...