Bu galibiyete hiç kimse ses çıkaramaz.

Yok “gölümüz sayılmadı”, yok şöyle oldu, yok böyle oldu.

Konyaspor Türkiye’nin en formda takımını eze eze 2-0 yendi.

Altay kalesinde devleşmeseydi 4-0 ile Konya’ya dönecekti takımımız.

Fenerbahçe’nin tek gollük pozisyonu dahi yoktu.

Bir tane gol  var, o da elle düzeltilmiş topun ağlarla buluşması şeklinde oldu. Açık ve net.

Herkes şoke oldu.

Fenerbahçe taraftarı olumsuz yönde, Konyaspor taraftarı olumlu yönde.

Dün arkadaşlarla bir organizasyonda beraberdik.

Gençlerden biri sordu, “Abi yarınki maç ne olacak?”

Bir dakika bile tereddüt etmedim. “Yenilip geleceğiz, inşallah farklı bir yenilgi olmaz.”

Şimdi bu sonuca ben dahi inanamıyorum.

Goller o kadar güzeldi ki, 2-0’ı 4-0 yapsalar yeridir. Sanırım haftanın gölü bizden seçilir.

Ben hep büyük takımları yendikten sonraki birkaç haftadan korkarım.

Geçen hafta da yazdım.

Genellikle zafer sarhoşu oluruz ve ayaklarımız yere basmaz.

Beşiktaş’ı yendikten sonraki durumumuzu hepiniz gördünüz. İnşaallah bu sefer böyle olmaz.

Adeta büyük takımı yendiğimize pişman oluruz.

Ayda yılda bir büyük galibiyet yakalamışız, bozma moralimizi dediğinizi duyar gibiyim.

Bozmuyorum moralleri. Bu hafta Konya’nın haftası.

Haftaya milli maç arası var. O ara beni umutlandırıyor. O vakte kadar kendimize geliriz diye düşünüyorum.

Sonraki  maçımız Kasımpaşa ile. Kendi sahamızda.

Onları da yenersek.

Paşa keyfi yapacağız.

Burada en büyük görev İsmail hocaya düşüyor. Hocalık böyle günlerde belli olur.

Büyük takımlara karşı oyuncuları motive etmek kolaydır. Kendiliğinden motive olurlar.

Bir büyük zaferden sonra bir beklenmedik yenilgi hiç hoş olmaz.

Ne şekilde olursa olsun, bozmayın moralleri, iki hafta başınız dik. Tüm Türkiye bizi konuşuyor.