Futbolcular bu maçın altı puan değerinde olduğunun bilincinde miydi, bilmiyorum. Oynadıkları oyun, bilincinde olmadıklarını gösteriyor.

Biz bu ligde kendi saha ve seyircimiz önünde Kasımpaşa’yı da yenemeyeceksek….

Takımın ele alınabilecek bir tarafı yok. Bülent Hoca bir şeyler yapmaya çalışıyor. Arkayı sağlama alarak defansif bir anlayıştan ofansif bir anlayışa geçmek istiyor. Ama bu kolay olmuyor. Evet, takım Aykut Hoca döneminden daha aktif bir futbol sergiliyor. Ancak tüm bunlar sonuca gitmemize yetmiyor.

Bugün belki galibiyete yakın taraf bizdik. Ama bir türlü o son noktayı koymaya muktedir olamadık. Ne olursa olsun galip gelmemiz gereken bir maçtan ancak bir puanla ayrılabildik.

Artık kümeden düşmemeye oynuyoruz. Rakibimiz üstteki takımlar değil, alttakiler. Tam bulmuşuz bir altımızdaki takımı. Ne yapıp ne edip yenerek aradaki farkı açıp alt gruptan kopmamız gerekiyordu. Olmadı. Yapamadık.

Şimdi Ankaragücü’nün kendi sahasında Sivas’a yenilmesini bekleyeceğiz. Ankaragücü yarın oynanacak oyundan galip ayrılırsa biz küme çizgisinin altına düşüyoruz. Sonraki psikolojiyi siz düşünün.

En kötüsü de, son sıralardaki takımların yükselen performansı. Kasımpaşa’da, Kayseri’de, Ankaragücü’de ilk yarıdan daha iyi durumda. Onlar iyiye giderken, biz daha da kötüleşiyoruz.

Haftaya Malatya deplasmanındayız. Malatya, Sergen Hoca’nın gidişinden sonra toparlanamadı. Onlar da tıpkı bizim gibi kendi sahalarında kötü oynuyorlar. Burada alacağımız puan veya puanlar yeniden toparlanmanın başlangıcı olabilir.

Bülent Korkmaz, ön bölgedeki soruna çözüm bulmak için yoğun çaba sarf ettiğini söylüyor. Doğru yerden işe başlamış. Tespitine bir şey demem. Ancak ön bölge zaten harap. Sezona başlarken de ara transfer döneminde de altını çizerek yazdık. Bu takımın golcüsü yok dedik. Ancak duyan olmadı.

Bugün iyi bir golcümüz olsaydı, galibiyet işten bile değildi.

Takımın iskeleti kaleci, iki stoper, bir oyun kurucu ve bir de golcüden oluşur. Dört tane birinci sınıf oyuncuya ihtiyaç var. Peki, bizde durum nasıl. Anlatmaya gerek var mı?

Düştükten sonra ağlamak, sızlamak yetmiyor. Son haftaların psikolojisini çok yaşadık. Fenerbahce’nin bugünkü haline düşeriz. Kendimiz dışında herkesi suçlarız. Hakem, federasyon, oyuncular…

Hatta, bu yıl küme düşmenin kaldırılacağı ile ilgili şehir efsaneleri de üretiriz.

Sonra bir bakarız ki...Gerisini yazmaya ne dilim varıyor, ne parmaklarım tuşlara basıyor.

Önümüzdeki üç haftada bir şeyleri değiştirdik, değiştirdik, değiştiremedik çok ağlarız.

ÇOOOOOOOK.