Eski Konya’da hemen her gün bölgesel siyasete, ülke siyasetine, dünya siyasetine katkı veren STK’lar vardı.

Eski Konya’da ticarete, sanayiye, çiftçiye günlük heyecan veren odalar vardı.

Eski Konya’da sokağında, mahallesinde, köyünde varlığını hissettiren dernekler vardı.

Eski Konya’da hemen her gün bir ilçede, beldede, ahvaliniz nedir diye dolaşan vekiller vardı.

Eski Konya’da çat kapı ben geldim diyen il başkanları vardı.

Eski Konya’da evlerin zilini çalan partilerin hanım kolları vardı.

Eski Konya’da sabah namazlarında selatin camilerde buluşan gençler vardı.

Eski Konya’da aracını bisiklet yoluna park etmemeliyim diye düşünen sürücüler vardı.

Eski Konya’da ben siftah ettim komşumdan alıver diyen ahi ahlaklı esnaflar vardı.

Eski Konya’da önden siz buyurun diyen yolcular vardı.

Eski Konya’da yarım, bir metre yağan karlar vardı.

Eski Konya’da oruç yiyenlerin sonucuna katlandığı Ramazanlar vardı.

Eski Konya’da üyeleri için koşturan Sanayi, Ticaret, Borsa başkanları vardı.

Eski Konya’da senedini ödeyemeyen tüccarın imdadına yetişen Karz-ı hasen kuruluşları vardı.

Eski Konya’da davasına ihanet edenleri şehre sokmayan babayiğitler vardı.

Eski Konya’da otelde, salonda ayrı olmayan herkese aynı tek düğün davetiyeler vardı.

Eski Konya’da kapalı kapılar ardında sendenim demeyen her yerde düz ve dik duran adamlar vardı.

Eski Konya’da görev istenmez verilir diyen bir anlayış vardı.

Eski Konya’da misafir gelince dört dönen evin çocukları vardı.

Eski Konya’da haftalık ev sohbetleri vardı.

Eski Konya’da sağ gösterip sol vurmayan dobra yiğitler vardı.

Eski Konya’da yola çıktığı insanları menfaati çıkarı için satmayan delikanlılar vardı.

Eski Konya’da beytülmale uzanmayan temiz eller vardı.

Eski Konya’da ben dostumun etini yiyemem gıybet etmeyelim diyen bir anlayış vardı.

Eski Konya’da azı kendine çoğu eşine dostuna fakirine fukarasına dağılan kurbanlar vardı.

Eski Konya’da yağmur duasından sonra yağan yağmurlar vardı.

Eski Konya ne güzeldi…