İsrail, Gazze’de tıkanmış durumda. Aylar süren bombardıman, binlerce sivil kayıp, yıkılan şehirler ve hâlâ diz çökmeyen bir halk… Artık dünya, İsrail’in “meşru müdafaa” söylemini yutmuyor. İsrail son bir hafta içinde önce denizden Madleen, sonra Refah kapısına kardan dayanan aktivistler nedeni ile zor günler geçiriyordu. İşte tam da bu noktada yeni bir oyun sahneledi. Gündemi Gazze’den İran’a çekmek, dikkatleri başka cepheye kaydırmak gerekiyordu. Savaşın dili değişti, ama zihniyeti aynı kaldı.

İsrail’in İran’a saldırısı sürpriz değildi. Adeta bir tiyatro gibi sahnelendi. Ne zaman ne diyeceği belli olmayan Başkan Trump, saldırıdan saatler önce “İsrail İran’a saldıracak” dedi ama hemen ardından bu saldırının “uzun vadede” olacağını ekleyerek zaman şaşırtmacası yaptı. Bir yandan hedef şaşırttı, diğer yandan saldırıya dair ABD istihbaratının bilgisi olduğunu bilinçli olarak ifade etti. Dışişleri Bakanlığı ise klasik refleksiyle “bu savaşın tarafı değiliz. İran bizi hedefine almasın” diyerek körüklenen ateşten üslerini korumaya çalıştı.

Dünya bu saldırıya ne diyor? Parçalı bulutlu. Avrupa’nın iki lokomotifinden İngiltere karşı çıktı, Fransa ise İsrail’in yanında hizalandı. Çin suskun ama tetikte. Rusya, diplomatik satranç tahtasında taşlarını sessizce oynuyor. İran’ı desteklemek Rusya’nın işine gelir.

Ama dikkat çeken bir şey var: Bu saldırılar karşısında kimse “Acaba İslam dünyası ne diyecek?” demiyor. Çünkü artık kimsenin İslam dünyasından bir beklentisi kalmadı. Ne yazık ki hakikat şu: İslam ülkeleri silik, sessiz ve etkisiz. İsrail Orta Doğu’da değil, adeta tüm dünyada istediği gibi at koşturuyor.

Peki İran? Yıllardır nükleer programı üzerinden tehditler savuran, meydan okuyan bir ülke. Ama şimdi görüyoruz ki ya sadece konuşmuş, ya da tüm yumurtalarını nükleer sepete koymuş. İsrail, İran’ın 1.6 milyon kilometrekarelik toprağında elini kolunu sallayarak operasyon yapabiliyor. İran’dan gelen yanıtlar ise birkaç İHA, birkaç füze… Kükreyen ama ısırmayan bir kaplan görüntüsü. Kâğıttan kaplan…

Bu savaş bölgeye barış getirmez, bunu herkes biliyor. Ama mesele sadece Orta Doğu değil artık. Çünkü bu saldırıların doğrudan Gazze gündemini gölgelemek için yapıldığını görmek için çok da derin analizlere gerek yok. Madleen gemisine yapılan saldırı, binlerce aktivistin Refah sınırına yürüyüşü… Gazze yeniden dünyanın kalbine oturmuşken, yeni bir cephe açıldı.

Bu bir gündem değiştirme operasyonudur. Ama şunu unutmayalım: İsrail’in saldırıları hep yanına kar kaldı. Bu da öyle olabilir. İran birkaç füze atar, birkaç kınama yayınlanır ve hayat devam eder. Ama mesele şu: Artık kimse “Bana ne Orta Doğu’dan, bana ne Gazze’den” diyemez. Çünkü bu ateş artık sadece bölgesel değil. Bu ateş, susan herkesin kapısına dayanacak kadar büyüyor. Küçük bir kara parçasını ateş yumağına dönüştüren, dünyada eşi görülmemiş soykırımı göstere göstere yapan İsrail’e suskun dünya aynı ateşte yanacağı günlere hazır olsun. Mazlumun ahı yerde kalmaz. Şüphesiz Allah yegane intikam sahibidir. Mazlumların sahibi O’dur.