Bugün 29 Şubat.

Dört yılda bir yaşadığımız bir takvim günü.

Türkiye 31 Mart seçimlerini konuşuyor.

Seçime artık sadece 1 ay var.

Ancak sanki sadece Ankara veya İstanbul’da seçim yapılacakmış gibi?

Sanki bu ülkede parti olarak sadece CHP, DEM ve Yeniden Refah Partisi var?

Hangi televizyon kanalını açsam gündem aynı.

CHP’de iç savaş…

DEM’de CHP ile gizli ittifakı gizleme çabaları…

Yeniden Refah’da eski ortaklarını yarı yolda bırakma savunmaları…

Siyaset zor iş.

Hiçbir partinin işi kolay değil.

Gelelim Konya’ya…

Konya’da hiç seçim yapılmayacakmış gibi bir hava var. Özellikle de merkezde…

Mevcut başkanlar önceki beş yılın hesabı, gelecek beş yılın planlaması ile meşgul.

Büyükşehir Belediye Başkanı Altay 5 yılı özetleyen sunumunun ardından gelecek dönemin projelerini anlattı. Bir taraftan halka hesap verdi, diğer tarafta vaatlerini sıraladı.

1 saat 15 dakika kadar süren sunumunu televizyondan dikkatlice takip ettim.

Öyle küçük yatırım yok.

Ağır Bakım Alanı, Cephanelik Sahası, Eski sanayiler bölgesi ile ilgili planlamaları önemsiyorum. Zira taşınmaları milyarlarca lira yatırım gerektiren bu bölgelerde yapılacak olanlar Konya’ya bir Konya daha ekleyecek büyüklükte…

Keza ulaşım.

Planlanan raylı sistemlerin tamamlanması ile Konya ulaşımda ciddi manada rahatlayacak. Her yıl binlerce aracın girdiği Konya trafiğinde diğer büyükşehirlerde yaşanan keşmekeşin yaşanmaması için dikkatli planlamalar yapılmış. Tüm hepsinin içinde, devam eden Banliyö yatırımı özel bir öneme sahip.

Konya Modeli Belediyecilik kendini aşıyor, kendi rekoru ile yarışıyor, model hizmetlere yeni modeller ekliyor.

Dikkatimi şu çekti.

Konya merkezde ne aday adaylığı döneminde ne de adaylık kesinleştikten sonra bir itiraz var. Bu, Konyalıların büyükşehir ve merkez ilçelerden memnun olduğunu gösteriyor.

İlginçtir, kimse belediyelerle ilgili işleri eleştirmiyor. Eksiklerden bahsetmiyor. Halk memnun gibi.

Konya’da iki mesele konuşuluyor. Biri emeklilerin maaş meselesi, diğeri sokak köpekleri meselesi.

Konunun yerel idarelerle ilgisinin olmadığını da biliyor halk. Ama yine de konuşuyor.

Her gittiğimiz yerde bu iki konu soruluyor bize.

‘Seslendirin, dile getirin’ diyor Konyalılar.

Bu vesile seslendirdik. Çözülmeli bir şekilde…