Tam da dişimize göre bir rakipti.

Sivasspor da iyi bir başlangıç yapmamıştı sezona…

Onlar da çıkış arıyordu, biz de…

Onlar bizden 1 puan fazlası ile 14. sırada yer alırken biz 16.sırada… Yani ikimiz de ateş hattındaydık.

Altı puanlık maçtı. Kazanan birazcık nefes alacaktı.

Bu psikoloji ile başladı maç.

Ancak.

Altı puanın anlamını kavrayan Sivasspor olmalı ki, puan için oynadılar.

Sadece puan için.

Bazen sadece puan için oynamak gerekir.

Zaten her iki tarafın da taraftarı güzel oyundan ümidi keseli haftalar olmuştu…

Ümidi kalmamış olmalı ki stadyuma küsmüştü. Gelmemişti maça…

Konyaspor bu yüzden 12.kişiden mahrum kalmıştı.

Yani maç 11’e 11 oynanacaktı. Kendi sahamızda oynamanın herhangi bir avantajı olmayacaktı.

İşte böyle bir atmosferde oynandı maç.

Sivas 15. dakikada öne geçti. Geçiş o geçiş. Sonrasında skoru korumaya oynadı. Belki kontrataktan ikinciyi denemek gibi bir niyeti de vardı.

Onların niyeti vardı varmasına da, bizim yoktu.

Niyetsiz ve amaçsız.

Bir takım kendi sahasında böyle mi oynar?

Bir takım içinde bulunduğu durumun bu kadar mı farkında olmaz?

Bir takım seyirciyi kahretmek için bu kadar mı istekli olur?

Maalesef…

Haftaya lider ile deplasmanda oynayacağız.

Var mı umudu olan?

Var mı beklentisi kalan?

Var mı sürpriz bekleyen.

Yazık.

Sadece yazık.

Yazık, yazık, yazık.

Bu şehre yazık, bu taraftara yazık, bu takıma bel bağlayanlara yazık.