Beş haftaya ulaştı, galibiyet özlemimiz. Bir bir eridik.

Bay geçirdiğimiz haftayla birlikte bazı şeylerin değişeceğini ummuştuk ama yanılmışız.

Ligin en zayıf ekiplerinden birine kendi sahamızda puan kaptırdık.

Biz Gençlerbirliği’ni de yenemeyeceksek, hangi takımı yeneceğiz.

Üç puana ilaç gibi ihtiyaç duyduğumuz bir haftaydı hâlbuki…

Kaç hoca değiştirdiklerini dahi hatırlayamadığım, bu hafta dahi yeni hocası ile maça çıkan bir

takımdan aldığımız 1 puana sevinen var mıdır, bilmem. İsmail Kartal Hocadan gayrı…

İsmail Hoca maçtan sonra yaptığı değerlendirmede özetle, “Galip gelmek için her şeyi denedik, çok

disiplinli oynadık. Onlar iyi defans yapıp, kontralarla gol bulmaya çalıştı. “ diyor.

Hoca, bunu maçtan sonra konuşmayacaktı, maçtan önce bilecekti ve ona göre oynatacaktı takımı.

Zaten, az çok futbolun F’sinden anlayan herkes Gençlerbirliği’nin Konya deplasmanında böyle bir

oyun planı ile oynayacağını bilirdi.

Önemli olan bunu bilip, ona göre çözümler geliştirmek.

Yazıyoruz, çiziyoruz, eleştiriyoruz…Burası tamam.

Hoca de her maçta kendini savunacak cümleler buluyor, onda da sorun yok.

Ancak bir şeyi artık anlamamız gerekiyor.

Yavaş yavaş dibe doğru gidiyoruz.

Küme hattı ile aramızdaki puan farkı sadece 3.

Yani bir hafta sonra kırmızı hattın altında olma durumumuz var.

Evet, panik yapmayalım. Anlıyorum.

Ama böyle olmaz.

Gençlerbirliği’ne kaptırdığımız puanların hesabı sorulmalı mutlaka.

Yoksa haftalar böyle böyle geçer ve bakarız ki geçen sezonun akıbetine uğramışız.

Allah korusun.

Felaket tellallığı yapmak istemiyorum.

Önümüzde daha çok hafta var.

Lakin bir şeylerin iyi gitmediğini de sezinleyebiliyorum.

Haftaya Beşiktaş ile oynuyoruz.

Gerçi büyük takımlara karşı iyiyiz.

Hazır Beşiktaş da düşüşe geçmişken, moral bulalım.

İstanbul’dan puan veya puanlarla dönebilirsek ne âlâ..

Aksi takdirde bir sonraki hafta herkes için kritik bir hafta olacak.

Geriye gidişi değiştiremeyenlerin, değiştirilmesi gündeme gelecek diye düşünüyorum.